ศาลประชาชน (เยอรมัน: Volksgerichtshof) เป็นศาลพิเศษ (Sondergericht) ของนาซีเยอรมนี จัดตั้งขึ้นนอกเหนือบทบัญญัติตามรัฐธรรมนูญศาลประชาชนก่อตั้งขึ้นในปี 1934 ตามคำสั่งของอดอล์ฟ ฮิตเลอร์ หลังฮิตเลอร์ไม่พอใจผลการพิจารณาคดีวางเพลิงอาคารไรชส์ทาค แต่หนึ่งในผู้ต้องหากลับพ้นผิด ศาลประชาชนมีเขตอำนาจอย่างครอบคลุมกว้างขวางมาก ตั้งแต่ข้อกล่าวหาทางการเมือง, คดีตลาดมืด, คดีทำงานช้า ไปจนถึงความผิดฐานกบฎต่ออาณาจักร คดีที่เข้าสู่ศาลนี้จะได้รับโทษอย่างแสนสาหัส มีคดีนับไม่ถ้วนที่จำเลยถูกตัดสินประหารชีวิตศาลได้ลงมือจากจำนวนมากมายของโทษประหารชีวิตของประธานผู้พิพากษา โรลันท์ ไฟรส์เลอร์,รวมทั้งที่ตามมาด้วยแผนการลอบสังหารฮิตเลอร์ในวันที่ 20 กรกฎาคม 1944.ผู้คนจำนวนมากที่พบว่ามีความผิดโดยศาลจะได้รับการดำเนินการในเรือนจำ Plötzensee ในกรุงเบอร์ลิน การดำเนินการของศาลมักจะถูกแม้จะน้อยกว่าการพิจารณาคดีแสดง(show trials)ในบางกรณี อย่างเช่น โซเฟีย โชลล์(Sophie Scholl)และพี่ชายของเธอ ฮันส์ โชลล์(Hans Scholl)และผู้สนับสนุนในกลุ่มนักเคลื่อนไหว กุหลาบสีขาว(die Weiße Rose) การพิจารณาคดีได้ข้อสรุปในเวลาที่น้อยกว่าหนึ่งชั่วโมงโดยไม่มีหลักฐานที่นำเสนอหรือมีข้อโต้แย้งที่ทำโดยทั้งสองฝ่าย ประธานศาลมักจะทำหน้าที่เป็นอัยการ,การประณามต่อจำเลย,แล้วออกเสียงคำตัดสินและประโยคของเขาโดยไม่ได้รับการคัดค้านจากทนายฝ่ายจำเลย,ที่มักจะยังคงเงียบตลอด ซึ่งมักจะเข้าข้างฝ่ายโจกท์,ไปยังจุดที่ถูกลากก่อนที่มันจะเป็นประหนึ่งการลงโทษประหารชีวิต ในขณะที่นาซีเยอรมนีไม่ได้เป็นกฏของกฎหมายรัฐ,ศาลประชาชนได้ชำระบ่อยด้วยแม้กฎหมายที่ได้ระบุและขั้นตอนของการพิจารณาคดีเยอรมันปกติและทำให้โดดเด่นได้อย่างง่ายดายด้วยการเป็น"ศาลเถื่อน"(kangaroo court)